Stikstof - Tekorten Gids
Stikstof is één van de belangrijkste elementen die een plant nodig heeft. Het is een belangrijk onderdeel van eiwitten, chlorofyl, vitaminen, hormonen en DNA. Stikstof is, als een component van enzymen, betrokken bij alle enzymreacties en het speelt een actieve rol in het metabolisme van de plantStikstof wordt hoofdzakelijk door de plant opgenomen in de vorm van nitraat en ammonium. Het kan ook via kleine organische moleculen worden geabsorbeerd. Het is belangrijk dat in de voeding van de planten het evenwicht tussen nitraat en ammonium correct is, anders wordt de pH in de rhizosfeer (omgeving onmiddellijk rondom de wortels) te hoog of te laag. Planten met nitraat als stikstofbron hebben een hoger organisch zuurgehalte. Dit heeft een invloed op de smaak en de houdbaarheid van, onder andere, de oogst.
Nitraat wordt in de plant omgezet in ammonium door het nitroreductase-enzym. Ammonium wordt vervolgens in organische moleculen opgenomen. Stikstof heeft een positieve invloed op de groei van de plant. De plant krijgt grotere bladeren, meer takken en de vegetatieve periode wordt verlengd.
Over stikstof in het kort
- Wat is het en wat doet het?
- Stikstof is een onderdeel van enzymen en is bij alle enzymreacties betrokken. Daarnaast speelt het een actieve rol in het metabolisme van de plant.
- Wat zie je?
- Paarse stengels.
- Vergeling van de bladeren.
- Bladeren vallen af.
- Wat kun je doen?
- De EC van de voeding verhogen of extra stikstof toevoegen.
Symptomen van een tekort
De stengels worden paars, de bladeren worden geel en vallen uiteindelijk af.
Ontwikkeling van een tekort
- Symptomen zijn als eerste te zien bij de grotere bladeren in de midden- en bovenste delen van de plant.
- De plant wordt in zijn geheel lichter van kleur.
- De grotere bladeren in het onderste deel van de plant worden lichtgroen. De bladstelen van de kleinere bladeren worden nu ook paars. Er verschijnen kenmerkende verticale paarse strepen in de steel.
- De bladeren in het onderste deel van de plant worden steeds geler en na verloop van tijd wit. Tenslotte verdorren de bladeren en vallen af.
- De groei is zichtbaar geremd: kortere planten, dunnere stengels, minder bladvorming en kleinere bladeren.
- Ook de bovenste en middelste delen van de plant worden steeds geler en witter.
- Op groeipunten blijven de bladeren wat langer groen, maar ze zijn een stuk minder groen dan bij een normaal stikstofniveau.
- Er vindt een gedwongen bloei en aanzienlijk bladverlies plaats.
- Een aanzienlijke vermindering in de opbrengst.
Redenen voor een tekort
Het tekort aan stikstof kan worden veroorzaakt door onjuiste voeding of het geven van voeding met onvoldoende voedingsstoffen. Substraten die veel vers organisch materiaal bevatten, kunnen een stikstoftekort veroorzaken omdat de micro-organismen het stikstof binden. Veel stikstof kan gebonden zijn, vooral in de eerste weken. Dit wordt later dan vrijgegeven, maar dan is het meestal al te laat.
Oplossingen voor een tekort
- Verhoog de EC van de voeding en spoel het substraat hier goed mee.
- Voeg zelf stikstof toe aan de voedingsoplossing via ureum, bloedmeel, drijfmest of een speciaal ‘mono-voedingsstof‘ product.
- Bespuit de onderkant van de bladeren met een stikstofoplossing. Dit kun je het best aan het eind van de dag doen, net voordat het licht uitgaat. Zorg dat je geen verbranding van de bladeren veroorzaakt.
